Ik ga eerlijk tegen jullie zijn: Ik heb gister best een traantje weggepinkt bij de aankondiging van het afscheid van onze vorstin. Rond vijf uur explodeerde journaals en sociale media met het bericht dat Beatrix een belangrijke toespraak zou geven om zeven uur ’s avonds. Vrijwel meteen wist iedereen het zeker: Dit is het einde van een werkelijk geweldige koningin.



Alsof het woord “Grexit” nog niet erg genoeg was, kwamen ’s lands taalkundige twitteraars nu met het woord “Trixit” op de proppen. Wat naar mijn idee meer klinkt als “Fix het op een koninklijke manier”. “Zit je haar niet goed? Trix it! En zet gewoon een hoedje op!” Ook het woord abdicatie stak de kop op. Gisteren wisten de meeste Nederlanders niet eens hoe je dat moest spellen! En nu is ineens iedereen abdicatiespecialist. Intussen kwamen bij de journaals allemaal monarchiedeskundigen en historici zitten om de speculaties over het vertrek van onze geliefde Mama Holland nog even lekker aan te wakkeren.

​

Ik had tussen vijf en zeven uur een behoorlijk dubbel gevoel. Ik was opgewonden dat er iets historisch ging gebeuren, maar ook werd ik een beetje melancholisch. Beatrix is in mijn ogen de beste koningin die we ooit hebben gehad. Terwijl wij zitten te zeiken over een verlaat pensioen, werkt zij hard door tot haar 75e. Ze heeft meerdere malen getoond dat zij de sterkste vrouw van Nederland is. Na het overlijden van haar man en ouders, de aanslag op haar familie in Apeldoorn en het feit dat Friso waarschijnlijk niet meer wakker wordt, bleef ze stug doorgaan met regeren en zorgen voor alle anderen. Iedereen had voorspeld dat ze er al eerder mee zou ophouden, maar zij wilde haar eigen moment van vertrek bepalen. En dat heeft ze gedaan ook. Ze zal worden opgevolgd door Prins Pils. En hij moet nog een hoop werk verrichten voordat hij in de grote voetstappen van zijn moeder kan treden.



Het werd zeven uur. Stiekem hoopte ik dat ze bleef. Dat we onze vertrouwde koningin niet zouden kwijtraken. Onze lieve majesteit keek in de camera met haar moederlijke blik en sprak: “Zoals u allen weet, hoop ik over enkele dagen mijn 75e verjaardag te vieren.” Alles in mij hoopte dat ze zou vervolgen met: “U bent daarom allemaal van harte uitgenodigd. Neem een zwembroek mee en na afloop wordt u ook weer thuisgebracht.” Maar helaas. Deze toespraak betekende toch echt het einde van een regeerperiode.



Direct na de toespraak liet Mark Rutte ons weten dat er van Koning Willem IV geen sprake was. Het wordt Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima. Daarna werden nog meer veranderingen doorgevoerd. Koninginnedag wordt Koningsdag, hare majesteit wordt zijne majesteit en “Leve de koningin!” wordt “Leve de koning!” Het lijkt wel of Nederland een geslachtsoperatie ondergaat. Na bijna honderd jaar een vrouwelijke constitutionele monarchie te zijn geweest, laat Nederland zich nu ombouwen tot een mannelijke constitutionele monarchie.

​

Het zal even wennen zijn, maar onze lieve Bea heeft haar pensioen toch echt verdiend.