Als we de cijfers mogen geloven is er de afgelopen jaren een schrikbarende groei geweest in het aantal zelfdodingen. Blijkbaar zijn heel veel mensen dus diep ongelukkig. Maar als je op een gemiddelde dag op je gemakje de social media doorscrollt, merk je daar helemaal niks van. Daar is namelijk vrijwel alles blijheid en geluk. Vooral op facebook kun je er niet omheen hoe ge-wel-dig het leven van anderen is. Alle tijdlijnen hangen van piekmomenten aan elkaar. En waarom? Omdat toegeven dat je saai bent of gewoon een kutdag, danwel –leven hebt compleet not done is.

 

Elk moment móét leuk overkomen op facebook. Een avondje op de bank met je schat mag niet aan de wereld kenbaar worden gemaakt zonder dat het bewijs ervan, in de vorm van een blije selfie, op het net is geplaatst. Dat je in werkelijkheid de hele avond onafhankelijk van elkaar naar je telefoon hebt zitten staren wordt achterwege gelaten. Het resultaat hiervan is dat anderen die foto zien, om zich vervolgens ervoor te schamen dat zij niet zo’n gezellige avond met hun geliefde hebben.

 

Waar is het recht om saai te zijn gebleven? Of voor mijn part het recht op een kutdag? Het lijkt wel of iedereen zó achter die façade van het fantastische leven hangt, dat op den duur niemand meer durft toe te geven hoe de vork werkelijk in de steel zit. Met als gevolg dat veel mensen het idee hebben dat hun leven saai is in vergelijking met de rest.

 

Het ergste is dat ik er zelf keihard aan meedoe. Lees meer.