Vandaag was niet zomaar een dag. Nee, vandaag was het die éne dag! Nu zal je je waarschijnlijk afvragen wat er nou zo bijzonder aan vandaag was. Ik zal het proberen uit te leggen. Ieder jaar in maart is er één dag die met kop en schouders boven de andere dagen uitsteekt. Op die ene dag gebeurt er namelijk iets bijzonders: De zon gaat schijnen! En het is, hoe ongelooflijk het ook lijkt, zowaar aangenaam in dit landje.



Dat klinkt heel onbelangrijk en vanzelfsprekend, maar dat is het beslist niet! Die éne dag in maart is namelijk de ultieme remedie van Moeder Natuur tegen chronische depressie. In Nederland hebben wij nu eenmaal te maken met lange winters, veel hondenweer en bijzonder spaarzame hoeveelheden aan daadwerkelijk aangename dagen.

Probeer er maar eens op te letten. Gedurende de winter zakt Nederland weg in een diepgewortelde depressie. De feestdagen zijn voorbij, de rekeningen druppelen binnen, school- en werkdagen lijken eindeloos en de lente is nog lang niet in zicht. Alles is kaal en grauw. En bovenal zorgt de snijdende kou ervoor dat veel mensen door somber- en verkoudheid worden geveld.



Dit gaat een paar weken zo door. De volgesnoten zakdoekjes hopen zich op en de stijgende prikkelbaarheid staat in recht evenredig verband met de dalende motivatie voor zo’n beetje alles. En dan, vlak voor iedereen zich voor een voortsnellende trein danwel auto werpt, uit een raam springt, pillen gaat bikken, een traditioneel Japanse seppuku tot uitvoering brengt of zich gewillig onder een guillotine plaatst, is daar ineens Moeder Natuur met de oplossing. Bam! De hemel knalt open. De zon wordt flink opgestookt, er wordt een blik zangvogels open getrokken en de menselijke gemoedstoestand wordt even flink aangezwengeld. En voilà, zie daar: Die éne dag in maart. In één klap zitten alle terrasjes vol en worden de zonnebrillen weer van stal gehaald. Het is één grote injectie aan hoop op de lente.

Er zit maar een nadeel aan. De naam “die éne dag” zegt het al een heel klein beetje: het duurt maar één dag. Na deze dag volgen weer een hoop grauwe dagen. En toch is dat niet erg. Na deze oppepper kunnen de mensen er namelijk weer even tegenaan. Het is een soort van preview op de lente. Dit is de manier van Moeder Natuur om te laten merken dat de lente überhaupt nog bestaat. Een teken dat er hoop is op een betere tijd.

Ik zou zeggen, ga lekker naar buiten en absorbeer de zon. Je zal er op moeten teren tot aan de lente.