Terwijl we onze Zweedse bedden uitstappen om vervolgens onze Taiwanese kleren aan te trekken, bekijken we nog snel even het laatste nieuws op de Chinese iPads. We eten brood van Russisch graan en drinken Indonesische thee voordat we in onze Duitse auto’s stappen. Dan een hele dag werken om Europees geld te verdienen zodat we Italiaanse pizza’s kunnen blijven eten terwijl we naar Amerikaanse tv-programma’s kijken.



En dan te bedenken dat we boos werden op onze Argentijnse prinses Máxima omdat zij de echte Nederlandse identiteit niet kon vinden. We werden zelfs zó boos dat we besloten om haar afgelopen jaar in de Amsterdamse grachten te mieteren. Ik heb zelf ook behoorlijk moeite met het kunnen vinden van iets waarvan ik betwijfel of het bestaat.



Wat kunnen we tegenwoordig nog echt Nederlands noemen? Sinds het intreden van de crisis is iedere wereldburger gierig geworden, oer-Hollandse producten worden beschouwd als “vergeten groenten” en zelfs de Volendammers doen zich al te goed aan Boliviaanse genotsmiddelen. Maar dan komt de winter. En in de winter gebeurt er iets geks. Terwijl de hele wereld lijkt te zijn weggezakt in een diepe winterslaap, barst er in de harten van de Nederlanders iets los. Plotseling borrelt de drang naar boven om al het internationale achter ons te laten en nog Nederlandser dan Nederlands te worden. De unoxmutsen worden uit de Scandinavische kasten tevoorschijn getoverd, de schaatsen worden uit het vet gehaald en er klinken ineens Nederlandse woorden zoals klunen, hutspot, koek-en-zopie, ijsdikte en nachtvorst. Overal klinkt de vraag “Giet it oan, of giet it net oan?” Wat een ongelooflijke verademing! Dat klinkt wel even anders dan Whatsappen, Banga-lijst en Bieber-fever.

​

Tegenwoordig zit vrijwel alle Nederlandse identiteit in die paar weken dat het kwik onder de nul daalt. De innerlijke Nederlanders breken zich los uit de wereldburgers en vergrijpen zich aan erwtensoep en rookworst. En terwijl de bussen niet rijden, de treinen ontspoort zijn en de files niet meer te tellen zijn kun je net zo goed thuis blijven. En als je het helemaal goed wil doen leg je Fifty Shades Of Grey even aan de kant om te kijken hoe Erben Wennemars zich stotterend en huilend een weg baant door de vragen van Matthijs van Nieuwkerk. Ik heb in de afgelopen jaren één ding ontdekt: De Nederlandse identiteit bestaat wel degelijk! Alleen treedt hij maar gedurende twee weken in het jaar naar buiten.



Denk daar maar eens over na terwijl je naar de tocht der tochten kijkt op je Japanse televisie.