Het Koningslied

Vrijdagochtend gebeurde er iets waar al het andere wereldnieuws bij verbleekte. De aanslag op de marathon van Boston, ontploffende mestfabrieken in Texas en de zoveelste vuurgevechten in Syrië verbleekten bij de bekendmaking van de meest schokkende gebeurtenis van het jaar 2013: Het koningslied.



Nog nooit werden er in Nederland zoveel doodsbedreigingen uitgesproken over het verschijnen van een liedje. John Ewbank, de arme man, werd op twitter gelyncht. Een enorme beerput aan scheldtirades en verwensingen werd opengetrokken. En Ewbank werd er door duizenden Nederlanders in gesmeten.



Ik moet eerlijk bekennen: Ik heb de totstandkoming van het koningslied op de voet gevolgd. Sinds John Ewbank de melodie ten gehore bracht bij De Wereld Draait Door, keek ik erg uit naar het eindresultaat. Op Radio 2 luisterde ik elke dag naar de zinnen van enthousiaste luisteraars. Het leek wel alsof heel Nederland druk aan het schrijven en componeren was. Het riep een saamhorigheidsgevoel op. Met zijn allen werkten we aan een lied die we trots aan onze nieuwe vorst ten gehore konden brengen.



Op dit moment begon ik al een beetje te twijfelen aan de kwaliteit van het lied. Aan de melodie zou het in ieder geval niet liggen. Het was vooral de tekst waar ik me zorgen om begon te maken. Gros van de zinnen die voorbij kwamen op Radio 2 waren erg zoetsappig. De meesten rolden ook niet echt lekker over de tong. Ik vroeg me af of Ewbank iets zinnigs kon maken van al die vreemde woordbrijen.

Als ik het Nederlandse volk mag geloven is dat niet echt gelukt. De melodie is volgens de meesten het probleem niet, die klinkt wel lekker. Althans, op het stukje van “de W van Willem” na dan. Het gaat vooral om de tekst. Het hypocriete hieraan vind ik dat John Ewbank nu door de Nederlanders belachelijk wordt gemaakt over een tekst die ze nota bene zelf geschreven hebben.

​

Het lied riep bij mij vooral vragen op. Vanuit welk perspectief wordt het lied gezongen? Zingen wij dat we met zijn allen Willem-Alexander gaan beschermen, of gaat hij òns juist beschermen? Is het de bedoeling dat wij ook het rap gedeelte meezingen? Want persoonlijk gaat me dat niet lukken. En waarom zijn we er in Gods naam zo trots op dat we hutspot eten terwijl we wakker zijn? Ook zie ik bij het meerstemmige gedeelte, waarin er zinnen door elkaar heen lopen, problemen ontstaan. Of wordt Ahoy straks opgedeeld in twee groepen? Trouwens, vijf minuten aan tekst onthouden… ik vind dat nogal wat. Veel Nederlanders lukt het nog niet eens om hun eigen pincode te onthouden.



Intussen hoef ik me over deze vragen geen zorgen meer te maken… Het koningslied is door de stortvloed aan kritiek en bedreigingen geschrapt. De W van Willem had een grote trots moeten worden. Helaas is het nu meer de J van Jammer.