Mensen Kijken

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het fenomeen “mensen kijken” een heerlijke hobby vind. Het is gewoon fijn om lekker ergens te gaan zitten en kijken wat er allemaal voorbij loopt. Pas als je goed de tijd neemt om lekker te observeren, zie je vaak de grappigste dingen. Dingen die je vaak in alle haast over het hoofd ziet.



Mensen zijn nou eenmaal vermakelijke wezens. Sommige mensen vallen op vanwege hun kledingstijl. Andere mensen juist weer vanwege een bepaalde houding of manier van lopen. Iedereen heeft wel iets bijzonders. En als er aan de buitenkant niets opvallends te bekennen is, dan is gesprekken afluisteren ook vaak hilarisch.

Vandaag besloot ik mijn ogen en oren daarom maar eens extra goed open te zetten. Ik moest naar Arnhem om wat werkstukken in te leveren. Ik was letterlijk twee uur onderweg om vijf minuten lang in de Pabo te verblijven. Maar ja, alles voor de goede cijfers.



Desondanks heb ik me onderweg prima vermaakt. Het begon in de bus van Apeldoorn naar het Willemsplein. Twee oude dametjes zaten te stoeien met een mobiele telefoon. Dat is natuurlijk vaak al hilariteit gegarandeerd, maar nu werd één van de dametjes echt heel boos. “Dat stomme ding doet altijd raar! En nu is hij weer vergrendeld! En gisteren begon die zomaar vanuit mijn tas allemaal mensen te bellen!” Dat ging zo ongeveer een kwartier door terwijl ik mijn lach krampachting probeerde te onderdrukken.



Toen ik op Willemsplein was overgestapt naar lijn 6 HAN/Elsweide, stapte er een merkwaardige man in. Hij had zo een typetje uit “Little Britain” kunnen zijn. Kalend hoofd, grote jaren ’70 bril, grote tanden en een dommig postuur. Toen een halte verderop een vriend van hem instapte, was de scène compleet. Ze begonnen luidruchtig met elkaar te praten over hoe slecht het wel niet ging met ze. Dat ging op zo’n komische manier dat ik het niet kon laten om er hartelijk om te lachen. Ook het uitchecken verliep volledig in comedystijl. De man ging eens goed door zijn knieën en drukte zijn neus haast tegen het schermpje aan. Vervolgens haalde hij zijn pasje langs de sensor en bleef na het piepje nog ongeveer vijf seconden als een zombie naar het schermpje kijken.



Toen ik even later van de bus naar de Pabo liep, werd ik tegemoet gelopen door de Turkse versie van “Big Gay Al”. Compleet met fabuleus damestasje en getuite lipjes. Ondanks zijn dikke buik had hij een bijzonder charmante manier van lopen. Terwijl ik de verschijning vol verbijstering nakeek liep ik bijna tegen een boom aan.



De meest bijzondere verschijning moest echter nog komen. In de bus terug naar het Willemsplein kwam er een charmant meisje naast me zitten. Terwijl ze druk aan het whatsappen was, hoorde ik een telefoon trillen. In de veronderstelling dat het mijn telefoon was, greep ik naar mijn broekzak. Het meisje haalde plotseling echter een tweede telefoon uit haar tasje. Ze ging uitgebreid zitten bellen. Ondertussen bleef ze met haar andere telefoon whatsappen.

​

Terwijl ik het verwonderd gadesloeg besloot ik om maar eens vaker mijn ogen open te zetten voor de bijzondere mensen onderweg.